The Ties That Bind

De film “The Ties That Bind” volgt het leven Olaf, die jarenlang op de automatische piloot heeft geleefd. Op een dag wordt hij plotseling geconfronteerd met het besef dat hij vastzit in een patroon van herhaling. Hij vraagt zich af of hij de enige is die dit ziet. Terwijl hij zich bewust wordt van zijn leven in een wereld vol structuren, wordt Olaf overweldigd door gevoelens van vervreemding en onzekerheid. Is het voor hem mogelijk om werkelijk unieke keuzes te maken midden in de voortdurende herhaling van het leven?

De cinematografie in de film speelt een belangrijke rol bij het visueel weergeven van Olaf’s ervaring. Het gebruik van strakke kaders correspondeert met zijn gevoel van beklemming en gebrek aan vrijheid binnen de repetitieve patronen van zijn leven. De camerabewegingen kunnen vaak ook repetitief zijn, waardoor de herhalende aard van Olaf’s bestaan wordt benadrukt.

In absurdisme schuilt realisme en met deze stijl hoop ik bepaalde eigenschappen en situaties te kunnen overdrijven om zo een unaniem thema aan het licht te brengen om de kijker hierover te laten nadenken. Door middel van deze film wil ik laten zien dat het streven naar uniciteit een natuurlijke menselijke drang is, maar dat het niet het ultieme doel moet zijn.